Witamy na naszej stronie

Porady prawne, pisma procesowe, pełna obsługa prawna

kancelaria prawna

Zapraszamy

Pozycja 2

Zapraszamy na stronę główną :)

Oby ten dzień był udany :)

Pozycja 3

Reklama

Polecamy to co najlepsze:

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

Wykorzystanie rozpuszczalników organicznych przy niektórych czynnościach i w niektórych instalacjach powoduje emisje związków organicznych do powietrza, co przyczynia się do tworzenia na poziomie lokalnym i transgranicznym utleniaczy fotochemicznych, powodujących szkody w zasobach naturalnych oraz mających szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi. Należy zatem podjąć środki zaradcze przeciw wykorzystaniu rozpuszczalników organicznych oraz ustanowić wymóg przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji dla związków organicznych oraz przestrzegania odpowiednich warunków eksploatacji. Operatorzy powinni mieć możliwość spełniania wymogów planu redukcji emisji, zamiast przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji określonych w niniejszej dyrektywie, w przypadku gdy istnieją inne środki, takie jak stosowanie produktów lub technik o małej zawartości rozpuszczalników lub niezawierających rozpuszczalników, stanowiące alternatywne sposoby równoważnej redukcji emisji.

Intensywny chów drobiu i bydła w znaczący sposób przyczynia się do emisji zanieczyszczeń do powietrza i wody. Aby zrealizować cele określone w strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza oraz w przepisach prawa unijnego z zakresu ochrony wody, konieczne jest, aby Komisja dokonała przeglądu potrzeby ustanowienia progów wydajnościowych zróżnicowanych dla różnych gatunków drobiu w celu określenia zakresu stosowania niniejszej dyrektywy oraz przeglądu potrzeby ustanowienia najodpowiedniejszych mechanizmów kontroli emisji z instalacji chowu bydła.

Ponadto udzielenie nadzwyczajnego publicznego wsparcia finansowego nie powinno pociągać za sobą restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w ramach której państwo członkowskie zapobiegawczo przejmuje udział w kapitale instytucji, w tym instytucji będącej własnością publiczną, spełniającej lub prawie spełniającej obowiązujące ją wymogi kapitałowe. Tak może być na przykład w przypadku, gdy instytucja zobowiązana jest do zwiększenia kapitału w związku z wynikami testu warunków skrajnych opartego na analizie różnych scenariuszy lub testu równoważnego przeprowadzonego przez organy nadzoru makroostrożnościowego, w którym zawarty jest wymóg mający na celu utrzymanie stabilności finansowej w warunkach kryzysu systemowego, lecz instytucja nie jest w stanie zdobyć kapitału ze źródeł prywatnych na rynkach. Instytucji nie powinno uznawać się za będącą na progu upadłości lub zagrożoną upadłością wyłącznie na podstawie faktu, że nadzwyczajnego publicznego wsparcia finansowego udzielono przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy.

Plany naprawy oraz plany restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny zawierać procedury dotyczące informowania pracowników i ich przedstawicieli, a także w razie potrzeby konsultowania się z nimi w całym procesie naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W stosownych przypadkach należy w tym kontekście przestrzegać układów zbiorowych lub innych rozwiązań zapewnionych przez partnerów społecznych, a także krajowych i unijnych przepisów dotyczących udziału związków zawodowych i przedstawicieli pracowników w procesach restrukturyzacji przedsiębiorstwa.

Depozyty objęte gwarancją w ramach systemów gwarancji depozytów nie powinny ponosić żadnych strat w ramach procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Jeżeli dzięki działaniu podjętemu w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji deponenci zachowują dostęp do swoich depozytów, systemy gwarancji depozytów, których członkiem jest instytucja objęta restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, powinny być zobowiązane do wniesienia wkładu nie większego niż kwota strat, jakie poniosłyby, gdyby instytucja została zlikwidowana w drodze standardowego postępowania upadłościowego.

Dwuetapowy proces wyboru oparty na uporządkowanym chronologicznie wykazie państw członkowskich i przeprowadzony przez zespół niezależnych ekspertów sprawdził się jako uczciwy i przejrzysty. Proces ten umożliwił miastom doskonalenie złożonych wniosków między etapem wyboru wstępnego a etapem wyboru ostatecznego w oparciu o porady fachowe otrzymane od zespołu ekspertów i pozwolił na sprawiedliwe przyznawanie tytułu we wszystkich państwach członkowskich. Ponadto aby zapewnić ciągłość działania na rzecz Europejskich Stolic Kultury i zapobiec utracie doświadczenia i know-how, jaka miałaby miejsce w przypadku jednoczesnej wymiany wszystkich ekspertów, ich wymiana powinna odbywać się stopniowo.

nauka
obszar
pomoc
zakres
uwaga
widok
model
obraz
kostka
gama
sukces